Ο Adolf Dassler γεννήθηκε το 1900, στην πόλη Herzogenaurach της Γερμανίας και ήταν ο μικρότερος από τα τέσσερα αδέρφια. Ο πατέρας του Christoph ήταν ράφτης και η μητέρα του Pauline διαχειριζόταν την οικογενειακή επιχείρηση πλυντηρίου που είχαν. Ο ίδιος τελείωσε το γυμνάσιο και ακολουθώντας τις επιθυμίες του πατέρα του, προχώρησε σε εκπαίδευση για να γίνει αρτοποιός. Παρόλο που τελείωσε την εκπαίδευση, η ζωή του ως αρτοποιός δεν του ήταν ελκυστική και έτσι αποφάσισε να ασχοληθεί με τον κλάδο της υποδηματοποιίας.
Εκτός από τη δουλειά, το κύριο πάθος του ήταν ο αθλητισμός. Συνοδευόμενος από τον παιδικό του φίλο, Fritz Zehlein, έπαιξε και αγωνίστηκε σε πολλά αθλήματα, όπως στίβο, ποδόσφαιρο, πυγμαχία, χόκεϊ, σκι και άλλα. Μέσα από την έκθεση του σε μια τόσο μεγάλη ποικιλία αθλημάτων έκανε μια βασική παρατήρηση που αργότερα θα ήταν η γένεση της επιτυχίας του: παρατήρησε ότι όλοι οι αθλητές φορούσαν ουσιαστικά τα ίδια παπούτσια.
Πριν μπορέσει να αρχίσει να μετατρέπει την ιδέα του για αθλητικά παπούτσια σε επιχείρηση, ο Adolf Dassler στρατολογήθηκε στον Γερμανικό Στρατό στα τελευταία στάδια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Όταν επέστρεψε στο Herzogenaurach το 1919, η Γερμανία χτυπήθηκε από μεταπολεμική οικονομική ύφεση. Δεν υπήρχαν δουλειές αλλά αποφασισμένος να μην αφήσει το όνειρό του να χαθεί, ο Adolf μετέτρεψε το παλιό υπόστεγο πλυντηρίων στο πίσω μέρος του σπιτιού της οικογένειας του σε εργαστήριο υποδημάτων. Χρησιμοποιώντας τις υποδηματοποιητικές δεξιότητες που είχε μάθει, έβγαζε χρήματα επισκευάζοντας υποδήματα για τον ντόπιο πληθυσμό.
Αυτό του έδωσε τελικά τον χρόνο και τους πόρους για να αναπτύξει τα πρώτα του ζευγάρια εξειδικευμένων αθλητικών παπουτσιών. Μία από τις πρώτες του καινοτομίες ήταν ένα ζευγάρι παπουτσιών τρεξίματος με καρφιά για αθλητές στίβου, όπου τότε ήταν μια ολοκαίνουργια ιδέα για το άθλημα.
Στην προσπάθεια του Adolf συμμετείχε επίσης και ο μεγαλύτερος του αδελφός, Rudolf Dassler, και έτσι την 1η Ιουλίου του 1924 κατέγραψαν την εταιρεία τους «Dassler Brothers Sports Shoe Factory». Μέχρι το 1925, η νεοσύστατη εταιρεία τους είχε τρεις υπαλλήλους στο ενός δωματίου εργαστήριό τους, όπου παρήγαγαν δερμάτινες μπότες ποδοσφαίρου και παπούτσια με καρφιά. Καθώς η γερμανική οικονομική κατάσταση βελτιωνόταν, η επιχείρηση αναπτύχθηκε και τα αδέρφια μετακόμισαν σε ένα μεγαλύτερο κτίριο στο Herzogenaurach όπου επένδυσαν σε νέα μηχανήματα και επέκτειναν την παραγωγή τους.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’30, τα κύρια παγκόσμια αθλητικά γεγονότα ήταν το Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου και οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Οι αδερφοί Dassler πίστευαν ότι αν μπορούσαν να βάλουν τα παπούτσια τους στα πόδια των αθλητών, θα τους βοηθούσε να πετύχουν και να πιστοποιήσουν την ποιότητα των προϊόντων τους. Η πρώτη τους επιτυχία ήρθε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1928 στο Άμστερνταμ, όταν ο Adolf χάρισε στη Γερμανίδα δρομέα Lina Radke ένα ζευγάρι από τα παπούτσια του στίβου που έφτιαχναν,με καρφιά. Ήταν η πρώτη φορά που επετράπη στις γυναίκες να αγωνιστούν στα 800 μέτρα και η Λίνα κέρδισε τον αγώνα με χρόνο παγκόσμιο ρεκόρ.
Έτσι, την καινοτόμο τεχνολογία στα αθλητικά παπούτσια του, την εμπνεύστηκε από τις ατομικές ανάγκες των αθλητών με τους οποίους συνεργάστηκε. Ως μέρος της δημιουργικής διαδικασίας ενσωμάτωσε επίσης δοκιμές και σχόλια για να διασφαλίσει ότι τα προϊόντα του ήταν τα καλύτερα που μπορούσαν να είναι.
Δεν άργησε να δημιουργήσει σχέση και με την Εθνική ομάδα στίβου της Γερμανίας, μέσω του προπονητή Josef Waitzer. Αυτή η συνεργασία όχι μόνο παρείχε εξαιρετική ανατροφοδότηση για την ανάπτυξη προϊόντων, αλλά εξασφάλισε ότι πολλοί Γερμανοί αθλητές θα φορούσαν παπούτσια Dassler στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Σε μια εποχή που κανένας αθλητής δεν είχε επαγγελματική χορηγία, αυτό ήταν ένα εμπνευσμένο κομμάτι στρατηγικής μάρκετινγκ από τους αδελφούς Dassler. Είχαν επιτυχία με τους Γερμανούς αθλητές στους Αγώνες του Λος Άντζελες το 1932 και για στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου το 1936 και έτσι αποφάσισαν να επεκτείνουν την ιδέα τους σε ένα διεθνές κοινό.
Τα χρόνια αμέσως μετά τον πόλεμο ήταν εξαιρετικά δύσκολα για την επιχείρηση καθώς ο Adolf Dassler προσπάθησε να την αποκαταστήσει σε μια ύφεση της γερμανικής οικονομίας. Περισσότερο από ποτέ έπρεπε να βασιστεί στη δημιουργικότητα και το επιχειρηματικό του πνεύμα. Μετά τον χωρισμό από τον αδερφό του, ο Adolf ήθελε να διασφαλίσει ότι τα προϊόντα του είχαν μια ξεχωριστή εμφάνιση, έτσι ώστε ο κόσμος να τα αναγνωρίζει ξεκάθαρα στα πόδια των αθλητών. Πειραματίστηκε με τα διακοσμητικά λουράκια στο πλάι των παπουτσιών του, διαφοροποιώντας τον αριθμό και προσθέτοντας χρώμα. Τελικά εγκαταστάθηκε σε τρεις ιμάντες και γεννήθηκε η «μάρκα με τρεις ρίγες». Ο Adolf άρχισε να χρησιμοποιεί το λογότυπο των 3 λωρίδων ως σήμα κατατεθέν της εταιρείας το 1949.
Αντί να αλλάξει πλήρως το όνομα Adolf (του οποίου το ψευδώνυμο ήταν Adi) απλώς πρόσθεσε ένα χειρόγραφο «i» στην έντυπη φόρμα. Έτσι, γεννήθηκε το όνομα adidas. Το αρχικό όνομα της εταιρείας ήταν «Adolf Dassler «adidas» Sportschuhfabrik».
Καθώς το χάος του πολέμου υποχώρησε και η οικονομία της Δυτικής Γερμανίας άρχισε να ανακάμπτει, ο Adolf και η σύζυγός του Käthe οδήγησαν την adidas σε μια δεκαετία ανάπτυξης και επιτυχίας. Η Käthe ήταν ο τέλειος επιχειρηματικός συνεργάτης για τον Adi αφού πήρε ένα ρόλο στο κέντρο της επιχείρησης και σύντομα έγινε σεβαστή τόσο από το προσωπικό όσο και από τους πελάτες. Η εμπλοκή της στην πλευρά των πωλήσεων και της διαχείρισης του ανθρώπινου δυναμικού της επιχείρησης επέτρεψε στον Adolf να επικεντρωθεί σε αυτό που έκανε καλύτερα, συνεργαζόμενος με αθλητές για να καινοτομήσει υποδήματα απόδοσης.
Η Adidas σήμερα είναι μια από τις πιο επιτυχημένες αθλητικές εταιρείες στον κόσμο, με ετήσια έσοδα άνω των 23 δισεκατομμυρίων ευρώ και εργατικό δυναμικό 60.000 σε όλο τον κόσμο.
